معارضین سوری وارد دمشق، پایتخت سوریه شده اند و خبر سقوط حکومت بشار اسد نیز در تلویزیون ملی سوریه اعلام شده است.
سوریه بخش اعظم دهه 2010 میلادی را در جنگ سپری کرد. در نتیجه جنگ مذکور دولت سوریه اگرچه توانست بار دیگر حاکمیت خود را بر حدودا 60 درصد از سوریه احیا کند با این حال، در قالب برخی مذاکرات سیاسی و دیپلماتیک، به تروریست ها در بخش هایی نظیر استان ادلب امان داد و همین مساله سبب شد تا آنها با حمایت های خارجی بتوانند مدام خود را قوی و قوی تر کنند. در نهایت نیز همین تروریست ها با بسیج نیروها و امکانات خود، بار دیگر به سوریه حمله کردند و نهایتا تا دمشق پیشروی کرده و نظام سیاسی سوریه را ساقط کردند.
از این رو، امان دادن به تروریست ها در خاک سوریه شاید بزرگترین اشتباه بشار اسد و نظام سیاسی سابق این کشور بود. موضوعی که در نهایت برای سوریه دردسرساز شد. در این میان، عدم رسیدگی درست و منطقی دولت سوریه به مشکلات اقتصادی مردم سوریه و به طور خاص عدم حمایت مالی از نیروهای ارتش سوریه نیز تا حد زیادی انگیزه های آن ها برای نبرد به نفع نظام سیاسی کشورشان را تضعیف کرد.
دیگر اینکه در ابتدای دهه 2010 میلادی، اعتراضات در سوریه تا حدی نیز بر بنیان های منطقی استوار بود و نیروهای معترض به نظام سیاسی سوریه خواستار اصلاح ساختارهای معیوب در کشورشان بودند. با این همه، دولت سوریه نسبت به این بخش از ماجرا بی‌تفاوت بود و به این بی تفاوتی نیز ادامه داد. در نهایت نیز این رویکرد دمشق موجب دور شدن بیش از پیش مردم سوریه از آن شد. این در حالی است که شاید گزینه منطقی برای دولت سوریه این بود که تا حدی روندهای غلط گذشته در عرصه حکمرانی خود را اصلاح کند و با ساختارهای جدید، امکان جذب شمار بیشتری از مردم سوریه را فراهم سازد.
با این همه چنین نشد و در نهایت حکومتِ بیش از 50 ساله خاندان اسد بر سوریه خاتمه یافت. انباشت بحران‌ها و چالش ها در سوریه به قدری گسترده بود که عملا نظام سیاسی سوریه را به موجودیتی از درون تهی شده تبدیل کرده بود. این مساله خود به خوبی توضیح می دهد که چرا شهرهای مختلف سوریه یکی پس از دیگری سقوط کردند و تروریست ها با کمترین مقاومت به دروازه های دمشق رسیدند.
